فصلنامه تخصصی سبک شناسی نظم و نثر فارسی (بهار ادب)
سال 2، شماره 3، پاییز 88 ، شماره پی در پی 5

بررسی میزان و نقش دینمداری بهار در میهن پرستی او

صفحه (0 - 0)
امید مجد،مرضیه گل فشانی
تاریخ دریافت مقاله :
تاریخ پذیرش قطعی مقاله :

چکیده
چنانکه میدانیم همزمان با انقلاب مشروطه و سالهای پس از آن شعرائی در ادبیات فارسی ظهور کردند که یکی از مضامین مشترک سروده های ایشان ، وطنخواهی بود تا آنجا که میهن پرستی یکی از خصیصه های سبکی شعر مشروطه بشمار میرود . برخی از ایشان مانند ابوالقاسم لاهوتی با تأسی به مکاتب دیگر مانند سوسیالیسم ، اعتقادی به حکومت دینی نداشتند .گروهی مانند میرزاده عشقی ، بدون جانبداری از مکتبی خاص دین را از وطنخواهی جدا میدانستند . از سوی دیگر برخی چون سید اشرف الدین حسینی ، آشکارا دین محور بودند . محمد تقی بهار از جمله شعرائیست که در میهن پرستی او تردیدی وجود ندارد اما تقریباً عمده منابع موجود نقش پر رنگی را برای اسلامگرائی او در میهن پرستی قائل نیستند .این مقاله در پی آنست تا با بررسی تمام اشعار بهار ، میزان دین مداری او را در اشعارش بررسی نماید و نشان دهد که این شاعر آزاده ، حکومت منهای دین را برای ایران نمیخواهد و بدین طریق زاویه ای نو از ویژگیهای فکری سبک شعری او را باز نمایاند .

کلمات کلیدی
شعر بهار , دین , حکومت , سیاست , سبک مشروطه